Markowiacy walczą o Unijny znak

Czterej wędliniarze z Markowej, pow. Łańcut, starają się o nadanie Unijnego certyfikatu dla kiełbasy markowskiej. Wniosek już przeszedł wszystkie procedury i trafił do ministerstwa rolnictwa.

O Unijny certyfikat chronionego Oznaczenia Geograficznego Kiełbasy Markowskiej walczą czterej gospodarze z tej wioski: Józef Bawoł, Stanisław Dźwierzyński, Jan Fołta i Stanisław Niemczak. Wszyscy posiadają nowoczesne masarnie, ale ściśle przestrzegają starych receptur i metod wytwarzania.

- Posiadacze unijnych certyfikatów w krajach zachodniej Europy sprzedają tak oznakowane wyroby znacznie drożej - Jan Fołta

Tajemnica sukcesu kiełbasy markowskiej tkwi w składzie surowca sposobie przygotowania mięsa do kiełbasy, ale najbardziej w sposobie wędzenia. Proces wędzenia trwa nawet do 12 godzin. Chodzi o to, aby uzyskać niepowtarzalny smak i aromat wyrobu. W nowoczesnych komorach wędzarniczych cały proces wędzenia sterowany jest komputerowo. W markowej ciągle liczy się talent, słuch i precyzyjne oko. Potrafi to robić gospodarz, zięć i syn Piotr i żona Czesława.

Co daje certyfikat?

Jeśli zdobędą Unijny certyfikat oznaczenie geograficznego, będą go mogli stosować na wyrobach. Taki znak będzie to oznaczał, że produkt został wykonany na obszarze geograficznym określonym zewnętrznymi granicami administracyjnymi gminy Markowa. Producenci liczą, ze w przyszłości za swój wyrób uzyskają lepszą cenę, a także rozwiną eksport na teren całej UE.

Warunki uzyskania certyfikatu UE

By się ubiegać o oznaczenie, UE, receptura wyrobu musi być stosowana, co najmniej przez okres 25 lat. Cechą wyróżniająca kiełbasę marksowską jest jej smak i zapach. Te cechy są wynikiem zastosowania odpowiednio dobranych rodzajów mięs, przypraw i ich proporcji.

Stanisław Siwak
https://www.strefabiznesu.nowiny24.pl/artykul/markowiacy-walcza-o-unijny-znak-2775.html